Τρελός...

• Τρελός επιθ. Ο προσβεβλημένος από υπερβολική πνευματική ανεξαρτησία. Ο μη συμμορφωμένος με τις προδιαγραφές της σκέψης, του λόγου και της πράξης, που έχουν διαμορφώσει οι συμμορφωμένοι μελετώντας τους εαυτούς τους. Ο διαφωνών με την πλειοψηφία. Κοντολογίς, ο ασυνήθιστος.
• Αξίζει να σημειωθεί πως η απόφαση για το αν κάποιος είναι τρελός λαμβάνεται από ειδικούς, οι οποίοι απλά δεν διαθέτουν κανένα στοιχείο πως δεν είναι οι ίδιοι εντελώς ψυχοπαθείς...

Ambrose Bierce (από το "Αλφαβητάρι του Διαβόλου", εκδ. Ηλέκτρα)

- Πόσο εύκολα λέμε για κάποιον "Αυτός είναι τρελός"; Και τί ακριβώς εννοούμε μ' αυτό;- Το λέμε πολύ συχνά και εννοούμε διάφορα πράγματα.Τρελό λέμε κάποιον όταν δεν θέλουμε να τον πάρουμε στα σοβαρά, γιατί σοβαροί είμαστε μόνο εμείς κι όχι οι άλλοι.Τρελό λέμε όποιον τολμάει να κάνει ή να πεί πράγματα που εμείς δεν τολμούμε, καλύπτοντας την ζήλια μας ή και τον θαυμασμό μας.Τρελό λέμε όποιον δεν γουστάρουμε, γιατί δεν σκέφτεται με τον δικό μας τρόπο, αλλά με τον δικό του.Τρελό λέμε τον ψυχοπαθή, που μπορεί να είναι τρελός ή οι γιατροί του νομίζουν ότι είναι.

Albrecht Durer, 1514, Melancolia


Τρελό λέμε τον ένοχο, που αθωώθηκε από τους Δικαστές είτε γιατί η Ψυχιατρική Επιστήμη υπερίσχυσε της Νομικής είτε γιατί η Εξουσία επικράτησε του Δικαίου.

Σε κάθε περίπτωση, ο ορισμός του Ambrose Bierce είναι πολύ πιό κοντά στην πραγματικότητα, από όλους τους ορισμούς των "επιστημονικών" λεξικών. Χαρακτηρίζεται από την κοινωνία τρελός αυτός που δεν συμμορφώνεται με τις προδιαγραφές σκέψης της πλειοψηφίας. Προδιαγραφές σκέψης, τις οποίες μια μειοψηφία - ολιγαρχία διαμορφώνει για να εφαρμόζονται από όλους τους άλλους.

Η σκέψη, για να είναι Σκέψη, δεν μπορεί να συμμορφώνεται. Η σκέψη οργανώνεται από την γλώσσα και από τις λέξεις, αλλά δεν προδιαγράφεται.

........................................................................

Το 1835 ένας νεαρός αγρότης, ο Πιέρ Ριβιέρ, συλλαμβάνεται γιατί, όπως κι ο ίδιος ομολογεί, σκότωσε την μητέρα του, τη αδελφή του και τον αδελφό του. Την πραγματική αυτή ιστορία μετέφερε σε βιβλίο ο Μισέλ Φουκώ (Εγώ ο Πιερ Ριβιέρ ..., εκδ. Κέδρος), με βάση το οποίο γύρισε ταινία ο σκηνοθέτης Ρενιέ Αλιό. Το βιβλίο περιλαμβάνει τα στοιχεία της δικογραφίας (πραγματογνωμοσύνες και ιατρικές γνωματεύσεις, καταθέσεις μαρτύρων και αγορεύσεις εισαγγελέων και δικαστών), δημοσιεύματα του τύπου, επιστημονικές συζητήσεις και αντιπαραθέσεις της εποχής, με κεντρικό πυρήνα το υπόμνημα του ίδιου του Π. Ριβιέρ. Μία αφήγηση πολύ "λογικά" γραμμένη, όπου εξηγεί τους λόγους των πράξεών του, ξεκινώντας έτσι: "Εγώ, ο Πιερ Ριβιέρ, που έσφαξα τη μητέρα, την αδελφή και τον αδελφό μου θέλοντας να κάνω γνωστά τα κίνητρα που με οδήγησαν σ' αυτή τη πράξη, έγραψα για τη ζωή που έκαναν μαζί ο πατέρας και η μητέρα μου..."Εξηγεί, λοιπόν, ότι έσφαξε τη μητέρα του γιατί αυτή βασάνιζε τον πατέρα, τον οποίο θέλησε να "ελευθερώσει", στη συνέχεια την αδελφή του, γιατί πήρε το μέρος και τα πατήματα της μητέρας και τέλος τον αδελφό του, τον οποίο αγαπούσε ο πατέρας, γιατί γνωρίζοντας ότι τον περιμένει η κρεμάλα, θέλησε να απαλλάξει τον πατέρα από κάθε ευγνωμοσύνη και κάθε τύψη προς αυτόν. Καταδικάστηκε σε θάνατο, αλλά η ποινή του μετατράπηκε σε ισόβια κάθειρξη.
 Όλη η συμπεριφορά του Πιερ Ριβιέρ, τουλάχιστον στο διάστημα για το οποίο υπάρχουν στοιχεία, ήταν αυτό που λέμε "λογική". Δεν είχε τίποτε το τρελό ή ασυνάρτητο.
Τέσσερα χρόνια αργότερα, ο Ριβιέρ κρεμάστηκε στη φυλακή.......