Ο πολιτισμός για μας δεν ήταν μόνο να παράγεις και να καταναλώνεις βιβλία, πίνακες, κονσέρτα, ταινίες και θεατρικά έργα. Ο πολιτισμός δεν ξεκινά καν από εκεί.
Πολιτισμό θεωρούσαμε τη δημιουργία οποιουδήποτε χώρου συνάντησης μεταξύ των ανθρώπων.
Πολιτισμό θεωρούσαμε όλα τα σύμβολα ταυτότητας και συλλογικής μνήμης: τις μαρτυρίες της ύπαρξής μας, τις προφητείες της φαντασίας μας, τις καταγγελίες ενάντια σε ό,τι μας εμποδίζει να είμαστε αυτό που είμαστε.
Γι’ αυτό, το Crisis δημοσίευε, ανάμεσα στα ποιήματα, τα διηγήματα και τα σκίτσα, άρθρα για τα ψέματα της Ιστορίας που μας διδάσκουν στα σχολεία ή για τις απάτες και τους ελιγμούς των μεγάλων πολυεθνικών εταιρειών που πουλάνε αυτοκίνητα και ιδεολογία.
Γι’ αυτό, το περιοδικό συνήθιζε να καταγγέλλει το σύστημα των αξιών που εκθειάζει τα πράγματα και περιφρονεί τους ανθρώπους, το ύπουλο παιχνίδι του ανταγωνισμού και την κατανάλωση, που παρακινεί τους ανθρώπους να αναλώνονται μεταξύ τους και να συντρίβουν ο ένας τον άλλον.
Εδουάρδο Γκαλεάνο - Μέρες και νύχτες αγάπης και πολέμου,απόσπασμα
