Σάββατο 22 Φεβρουαρίου 2014

Αντίσταση

"Είναι μέρες που σηκώνομαι από το κρεβάτι με μια τρελή ελπίδα, στιγμές που νιώθω ότι οι δυνατότητες για μια πιο ανθρώπινη ζωή είναι κοντά μας, φτάνει ν'απλώσουμε το χέρι μας. Μια τέτοια μέρα είναι η σημερινή.
Κι έτσι, κάθισα το χάραμα να γράψω σχεδόν ψηλαφιστά, βιαστικά, σαν κάποιος που βγαίνει στο δρόμο να ζητήσει βοήθεια μπροστά στην απειλή μιας πυρκαγιάς ή σαν πλοίο που, λίγο πριν βυθιστεί, στέλνει έναν ύστατο, φλογερό μήνυμα σε κάποιο λιμάνι που ξέρει που βρίσκεται εκεί κοντά, αλλά έχει κουφαθεί από το θόρυβο της πόλης και από την ποσότητα των επιγραφών που θολώνουν τη ματιά.
Σας ζητώ να κοντοσταθούμε να σκεφτούμε το μεγαλείο που μπορούμε ακόμα να αναζητάμε, αν τολμήσουμε να αξιολογήσουμε τη ζωή με άλλο τρόπο. Μας ζητώ αυτό το κουράγιο που μας τοποθετεί στην πραγματική διάσταση του ανθρώπου. Όλοι μας, κάποιες φορές, υποτασσόμαστε. Όμως, υπάρχει κάτι που δε λαθεύει ποτέ: είναι η πεποίθηση ότι - μονάχα - οι αξίες τού πνεύματος μπορούν να μας σώσουν απ'αυτό το σεισμό που απειλεί την ανθρώπινη υπόσταση. (…)
Αν αντί να τροφοδοτούμε τις εστίες της απελπισίας και της αγωνίας, παθιαζόμασταν αποκαλύπτοντας έναν ενθουσιασμό για το καινούργιο που να εκφράζει την εμπιστοσύνη που ο άνθρωπος μπορεί να δείξει στην ίδια τη ζωή, το αντίθετο ακριβώς από την αδιαφορία! Να σταματήσουμε να κλεινόμαστε μέσα σε τείχη, να λαχταράμε έναν κόσμο ανθρώπινο και να είμαστε κιόλας στο δρόμο."

Ερνέστο Σάμπατο "Αντίσταση". Βιβλίο το οποίο έγραψε στα 90 του χρόνια...

Τρίτη 18 Φεβρουαρίου 2014

Περί ισότητας

Η ισότητα δεν είναι κάποιος στόχος που οι κυβερνήσεις και οι κοινωνίες θα μπορούσαν να επιτύχουν. Η ανακήρυξη της ισότητας σε "στόχο" ισοδυναμεί με την παράδοσή της στους παιδαγωγούς της προόδου, που διευρύνουν διαρκώς τις αποστάσεις που υπόσχονται ότι θα εξαλείψουν. Η ισότητα είναι προϋπόθεση, αρχικό αξίωμα--αλλιώς, δεν είναι τίποτε. Και αυτό το αξίωμα της ισότητας εμφορείται σε τελευταία ανάλυση από την ίδια την άνιση τάξη πραγμάτων. Μάταια θα προσπαθούσε ο ανώτερος να δώσει εντολές στον κατώτερο αν ο κατώτερος δεν μπορούσε να κατανοήσει δύο πράγματα τουλάχιστον: πρώτον, το περιεχόμενο της διαταγής, και δεύτερον, το ότι πρέπει να υπακούσει. Για να κατανοήσει όμως ο κατώτερος τον ανώτερο, πρέπει να είναι ήδη ίσος με τον τύποις ανώτερό του....Η ισότητα...δεν είναι ούτε "τυπική" ούτε "ουσιαστική" αρχή. Είναι αρχή θεμελιώδης και συνάμα απούσα, σύγχρονη και συνάμα άκαιρη. Από αυτή τη βάση διασαφηνίζεται ο αγώνας των προλεταρίων εκείνων που δεν μπορούσαν να είναι ίσοι των αστών, είτε μέσω της εκπαίδευσης που τους παρείχε το αστικό κράτος, είτε μέσα από την βάση μιας δικής τους, προλεταριακής κουλτούρας, παρά μόνο μέσω της παραβατικής οικειοποίησης μιας διανοητικής ισότητας της οποίας το προνόμιο είχαν κρατήσει άλλοι για τον εαυτό τους. Από δω επίσης προκύπτει η δυνατότητα να ξανασκεφτούμε τη δημοκρατία βγαίνοντας από τα όρια της συμβατικής διαφωνίας ανάμεσα στην εξισωτική έλλειψη διακρίσεων ενός νόμου που ισχύει για όλους και των αιτημάτων εκείνων για ισότητα που βασίζονται στα δικαιώματα και τις αξίες συγκεκριμένων κοινοτήτων.

Ο Φιλόσοφος και οι Φτωχοί του

Δευτέρα 3 Φεβρουαρίου 2014

Φρικιά

Δυο είναι οι ταινίες που θα στοιχειώσουν τον Κινηματογράφο για πάντα: «Τα Ουρλιαχτά Για Χάρη του Σαντ» του Γκυ Ντεμπόρ (που είναι μια ταινία χωρίς εικόνες και διαλόγους) και το Freaks του Tod Browning . Και οι δύο είναι ταινίες που κανείς δεν θα ήθελε να γυρίσει και που κανείς δεν θα ήθελε να δει.
Το Freaks είναι ένα φιλμ που ξεπερνά και τις πιο σκοτεινές προοπτικές των ακραίων ταινιών τρόμου και φαντάζει ως ένα διαστρεμμένο ντοκιμαντέρ…Αρχικά, τουλάχιστον. Το Freaks του Tod Browning είναι πραγματικά μια ταινία εφιαλτικού ρεαλισμού. Γυρισμένο μόλις μια χρονιά μετά την θρυλική δουλειά του Browning στο Dracula, το Freaks έκανε άλματα μπροστά από την εποχή του, επιστρατεύοντας πραγματικά «φρικιά» για τους ρόλους και στοχεύοντας κατευθείαν στον πανικό του ασυνήθιστου σε τέτοιες εικόνες κοινού. Το αποτέλεσμα; Οι κινηματογραφικές αίθουσες να εκκενώνονται στο πρώτο τέταρτο της πλοκής και η ταινία να παραμείνει ταμπού σε πολλές χώρες του κόσμου για ολόκληρες δεκαετίες μετά την κυκλοφορία της (1932). Δείτε το σαν παραμορφωμένο νεορεαλισμό, σαν γκροτέσκο ντοκιμαντέρ, δείτε το όπως θέλετε, το θέμα είναι ότι υπάρχουν εικόνες και πρόσωπα που θα αποικιοκρατίσουν στο μυαλό για πάντα: Ένα άντρας χωρίς πόδια και χέρια ανάβει τσιγάρο με σπίρτα χρησιμοποιώντας μόνο το στόμα του, μια νεαρή κοπέλα χωρίς χέρια απολαμβάνει το γεύμα της τρώγοντας και πίνοντας με τα πόδια, δυο σιαμαίες αδερφές, μια γυναίκα με μούσια, μια παρέα εκ γενετής παραμορφωμένων να απολαμβάνουν το ήλιο και το παιγνίδι, ένα ερμαφρόδιτος…Μπροστά σε αυτούς, το πρωταγωνιστικό δίδυμο νάνων είναι κάτι το εντελώς ανώδυνο...
Η ταινία ξεκινάει με έναν πρόλογο, μια αναδρομή στην ιστορία των λαθών της φύσης ανά τους αιώνες. Σημάδια κακοτυχίας ή «κατάρας των θεών», τα «φρικιά» (χρησιμοποιώ αυτή τη λέξη χωρίς οποιοδήποτε προσβλητικό ή ρατσιστικό χαρακτήρα) ανέκαθεν κυνηγούνταν από τις οικογένειες τους και εγκαταλείπονταν στον θάνατο. Όσα κατάφερναν να επιζήσουν όμως, δένονταν με τους ομοίους τους, ακολουθώντας άγραφους κανόνες αλληλεγγύης : Αν κάποιος έκανε κακό σε έναν από αυτούς, ήταν σαν να έκανε κακό σε όλους. Η εκδίκηση ήταν το φυσικό επακόλουθο…-λεπτομέρεια σημαντική για την ιστορία μας. Τέλος, όπως αναγγέλλει η εισαγωγή, με ύφος ιμπρεσάριου τσίρκου, «Never again will such a story be filmed,as modern science and teratology is rapidly eliminating such blunders of nature from the world».Και η αλήθεια είναι ότι όντως μια ταινία σαν τον Freaks δεν θα επαναληφθεί ποτέ
Η ταινία αναφέρεται σε μια απλή ιστορία έρωτα ενός νάνου για μία όμορφη ακροβάτισσα και διαδραματίζεται στο χώρο ενός τσίρκου.
Υπόθεση: Ο Hans και τη Frida (δύο νάνοι) παρακολουθούν το ακροβατικό νούμερο της Πανέμορφης Cleopatra .Είναι φανερό ότι ο Hans είναι μαγεμένος από την ομορφιά της. Η Cleopatra, η οποία είναι ζευγάρι με τον Κουταλιανό του τσίρκου, Hercules στην αρχή υποκρίνεται ενδιαφέρον και δέχεται τα δώρα του νάνου Hans, ενώ στη συνέχεια, όταν μαθαίνει ότι ο Hans θα κληρονομήσει μια περιουσία αποκαλύπτει στον Ηercules το σχέδιο της: Θα παντρευτεί τον Hans και στη συνέχεια θα τον δηλητηριάσει. Παρά τις προειδοποιήσεις της Frida, ο Hans παντρεύεται την Cleopatra, και διοργανώνει γλέντι, σε μια από τις πιο εξέχουσες σκηνές της ταινίας τα φρικιά «υιοθετούν» την Cleopatra φωνάζοντας «Οne Of Us, One Of Us!» ( «Είσαι ένας από εμάς») και η «νύφη» αηδιασμένη φανερώνει την πραγματική της φύση: «I hate you,monsters!» ( «Σας Μισώ Τέρατα!»). Στη συνέχεια, το σχέδιο της ξεσκεπάζεται και τα «Φρικιά» οργανώνονται μυστικά και παίρνουν την εκδίκηση τους, η οποία είναι αποτρόπαια και αιματηρή.. Η βία και η τρομερή εκδίκηση των «Φρικιών» μας θυμίζει πως όλη η ιστορία ξεκινάει από τους ανθρώπους και καταλήγει στους ανθρώπους…Τελικά σε αυτή την ταινία τα τέρατα δεν είναι τα «Φρικιά», αλλά οι καθώς πρέπει Κύριοι και Κυρίες με την καθώς πρέπει εξαπάτηση και απληστία και το καθώς πρέπει μίσος
Δεν έχει νόημα να ψάχνει κανείς τεχνικές αξίες στο Freaks. Η ταινία γυρίστηκε με πολλές δυσκολίες που είναι εμφανείς σε αρκετά σημεία της όπως επίσης και στις ερμηνείες, μιας που τα περισσότερα μέλη του καστ δεν είναι ηθοποιοί. Και όμως, αυτή είναι η πραγματική δύναμη της ταινίας. Δεν παρακολουθούμε ηθοποιούς κάτω από τόνους make up, αλλά πραγματικά πλάσματα που υποδύονται τους εαυτούς τους, ίσως νύξη σε μια, πρωταρχική Μέθοδο. Μάλιστα, οι περισσότερες απ΄ τις αρχικές επιλογές για τους ρόλους των «κανονικών» απέσυραν το ενδιαφέρον τους όταν έμαθαν ότι θα εμφανίζονταν δίπλα σε αυτές τις φιγούρες. Στην ταινία το τσίρκο αποτελεί μια κοινότητα διαφορετικών, που αποδέχεται ο ένας τον άλλον για αυτό που είναι και όχι για αυτό που φαίνεται. Στην ταινία δεν αναφέρεται ούτε ένα ρατσιστικό σχόλιο, ούτε ένας απαξιωτικός χαρακτηρισμός.
Για τους κενόδοξους ανθρώπους με την περιχαρακωμένη σκέψη η ταινία μόνο συνειρμούς αποστροφής μπορεί να δημιουργήσει.Για τους ελευθεριακούς ανθρώπους με τη διεισδυτική ματιά, η ταινία αποτελεί σύμβολο για την ομορφιά του διαφορετικού, την σιδηρά δύναμη της θέλησης, το ξεπέρασμα των αστικών προτύπων, το αίσθημα συλλογικότητας, το ανυποχώρητο του αγώνα.

cinetentas