Tileopticus Sponsorus Dopius

Οι Άγγλοι έδειξαν τον «πολιτισμό» (μ)σας, δηλαδή τον πολιτισμό τους. Ευελπιστώ να ήταν απόλαυστικός ο μη εθνοκεντρισμός των Άγγλων. H παρουσία της Βασίλισσας Ελισάβετ Β΄ αρχηγού της Αγγλικανικής Εκκλησίας -με τον πάστορα πίσω της- δέσποζε όπως είδε ο πλανήτης.
Ο μη εθνοκεντρισμός είχε συνέχεια -ύστερα από το απαραίτητο αγγλικό χίουμορ- κάτω από το κάλυμμα της «μαζικής κουλτούρας» που είναι «παγκόσμια» -όπως το φλέρτ που όμως απολήγει στα sms για ''πάρτυ'' και ''διασκέδαση''- και της «μαζικής μουσικής βιομηχανίας» που ορισμένοι θα απορρήσουν γιατί την ανέδειξαν οι Άγγλοι αφού «είναι μαζική και παγκόσμια και όχι δική τους».
Δεν πειράζει, θα καταλάβουν κάποια στιγμή τι έγινε από τον 18ο αιώνα και έπειτα...
Κάπου εκεί ανάμεσα στα χορευτικά και τα χρώματα σχηματίστηκε σε μια στιγμή και το σήμα της ειρήνης -σαν την κονκάρδα που φοράμε τις απόκριες- απαραίτητο συμπλήρωμα της μαζικής καταναλώτικής και εμπορικής «κουλτούρας».
Από τα βιομηχανικά φουγάρα και το χάλυβα -ηρωϊκοί αστοί και εργατολαϊκοί, φιλελεύθεροι, μαρξιστές και φασίστες νομίζω πως δεν δυσκολεύτηκαν να αναγνώρισουν τον εαυτό τους και την μυθολογική καταγωγή τους σε όλο αυτό το μη εθνοκεντρικό, κοινωνικό περιβάλλον, που το εξήγαγαν μέσω των αναλύσεων τους σαν κάτι «παγκόσμιο»-, ως το «ξεφάντωμα» και το World Wide Web που «είναι για όλους» περνώντας μέσω του ωφελιμισμού δεν είναι δα και δύσκολο να καταλάβει κάποια/ος που απολήγει όλο αυτό.
Είπαμε, θα καταλάβουν κάποια στιγμή τι έγινε από τον 18ο αιώνα και έπειτα...
Φαντάζομαι τελετές έναρξης όπως αυτές της Ελλάδας και της Κίνας καθίστανται αυτομάτως παρωχημένες και «προνεωτερικές» μπροστά στους πέντε κύκλους από χάλυβα -προβληματίζομαι κατά πόσο πρέπει να προσθέσω τον όρο «Ολυμπιακούς»- και τους Sex Pistols...
Ευτυχώς που ακόμα -δεν ξέρω για πόσο- υπάρχουν «λαοί» όπως Κινέζοι, Άραβες, Πέρσες, Εβραίοι, Ινδοί, Γάλλοι και -άλλοι- που ήταν μάρτυρες σε αυτό το happening, και θα τους μείνει βαθιά χαραγμένη η εμφάνιση της Mary Poppins, του Keith Flint και του James Bond συνοδευόμενη από το «αθάνατο ολυμπιακό πνεύμα»...

"Οι Ολυμπιακοί αγώνες είναι σαν να επιστρέφουν σπίτι τους"  Ζακ Ρογκ 

Και μέσα από αυτήν την απίστευτης βλακείας πρόταση, πόση μα πόση αλήθεια βγαίνει...