Δευτέρα 13 Αυγούστου 2012

Πολιτισμικοί μετασχηματισμοί (μέρος 2ο)

Η Δύση γνώριζε πολύ καλά αυτήν την αντιπάθεια που έτρεφε η Ανατολή απέναντι της. "Αυτοί οι σχισματικοί, έγραφε ο Πετράρχης, μας φοβήθηκαν και μας μίσησαν με όλη τους τη ψυχή." [επίσης δεν κατανοώ γιατί δεν τονίζεται πως ο Πετράρχης -μορφή της Αναγέννησης και πατέρας του ουμανισμού... ωραίος ουμανισμός...- έβλεπε τους Ανατολικούς ως σχισματικούς (δηλαδή ''κακούς'' όχι δικούς μας- Χριστιανούς), δεν έβλεπε δηλαδή τον εαυτό του ως δήθεν ''εκκοσμικευμένο άθεο'' και τους άλλους ως θεϊστές... Ο ουμανισμός της Αναγέννησης δεν είναι αγώνας κατά του χριστιανισμού, ήταν σχεδόν αδύνατον, ή τουλάχιστον τρομερά δύσκολο να φτάσει κανείς σε έναν αταλάντευτο φιλοσοφικό αθεισμό: ο διανοητικός εξοπλισμός της εποχής δεν επαρκούσε, δεν παρείχε ούτε τις λέξεις, ούτε τους συλλογισμούς, ούτε την απαραίτητη επιστημονική στήριξη.Ίσως όλα αυτά συμβαίνουν επειδή η Αναγέννηση είναι "καλή" -και βέβαια είναι "καλή", και τι με αυτό;...- και επειδή αργότερα οι διαφωτιστές είχαν τους δικούς σκοπούς και πολεμικές διαθέσεις έναντι των αντιπάλων τους.]
Άλλη απόρριψη, που διαμορφώθηκε με αργό ρυθμό στην Ευρώπη (στη Γαλλία, που θα φανεί πιο διστακτική, θα χρειαστεί σχεδόν ένας αιώνας) είναι αυτή που απαγορεύει την είσοδο της Μεταρρύθμισης στην Ιταλία και την Ιβηρική χερσόνησο, αργότερα και στη Γαλλία όπου, για μεγάλο διάστημα, αναμετρούνται σε αβέβαιη μάχη δύο διαφορετικοί τρόποι [αναφέρεται σε Ρωμαιοκαθολικισμό και Προτεσταντισμό] να πιστεύει κανείς στο Χριστό [και όχι μόνο].
Απόρριψη πάλι, και όχι μόνο πολιτική, έστω και αν δεν είναι ομόφωνη, αυτή που απομακρύνει την ανεπτυγμένη Δύση και την αγγλοσαξωνική Αμερική από το μαρξισμό και τις ολοκληρωτικές λύσεις που εφαρμόζουν οι σοσιαλιστικές [ο θεός -δηλαδή η αγορά- μόνο θα μπορούσε να τις ονομάσει] Δημοκρατίες. Η άρνηση είναι κατηγορηματική από μέρους των και χωρών, πιο ήπια και με ποικίλες αποχρώσεις από τη πλευρά της Γαλλίας, της Ιταλίας, ακόμη και των χωρών της Ιβηρικής χερσονήσου. Στην προκειμένη περίπτωση, φαίνεται ότι ο κάθε πολιτισμός εκφράζει με τον δικό τους τρόπο την άρνηση του στον άλλο.
Ακόμη ένα ενδιαφέρον στοιχείο έχει να κάνει και με την ταυτότητα -και άρα την αυτοσυνειδησία- της (δυτικής) Ευρώπης. Η ανατολική Ευρώπη έχει απωθηθεί σχεδόν πλήρως με απαρχή το Βυζάντιο ως Ανατολική Ρωμαϊκή αυτοκρατορία και τη διεκδίκηση του ονόματος από την Αγία Ρωμαϊκή αυτοκρατορία -του Γερμανικού Έθνους αργότερα (που παρά το όνομά της, κατά το μεγαλύτερο διάστημα της ύπαρξής της δεν περιλάμβανε τη Ρώμη εντός των ορίων της και προφανώς λόγω ιστορικής συγκυρίας... ένα μεγάλο μέρος των εδαφών της συμβαδίζει με τις χώρες του άξονα του 2ου παγκοσμίου πολέμου) και της κληρονομιάς του καθώς Κάιζερ σημαίνει Καίσαρ στα Γερμανικά' στη συνέχεια με υποτίμηση είτε του ορθόδοξου, είτε του σλαβικού στοιχείου -πάλι καλά που έχει διασωθεί και ένας τεράστιος Ντοστογιέφσκι που ανάθεμα και εάν τον καταλαβαίνουν'
Η Αγία Ρωμαϊκή αυτοκρατορία (του Γερμανικού Έθνους) θεωρείται το πρώτο Reich, το τρίτο όλοι γνωρίζουν ποίο ήταν...
Η Ανατολική Ευρώπη προσπάθησε να ξαναμπεί στην ιστορία και να διεκδίκησει τη θέση της με την τσαρική Ρωσία -Τσάρος σημαίνει Καίσαρ στα Ρώσικα- και αργότερα με τον Κομμουνισμό.
Δύο σημαντικά γεωπολιτικά άκρα αυτής της νοητής διαχωριστικής γραμμής είναι ιδιαίτερες περιπτώσείς χωρών,η Πολωνία και η Ελλάδα.
Όπως γίνεται ευκόλως κατανοητό το Ανατολικό στοιχείο, η Νέα Ρώμη (Κωνσταντινούπολη) μετά την κατάκτηση της δεν είχε μία Βενετία, μία Λυών, ένα Παρίσι, ένα Μόναχο, ένα Λονδίνο ή μια Νέα Υόρκη (με τις αντιθέσεις ανάμεσα τους και τη δημιουργία του Προτεσταντισμού ως άρνηση στον Ρωμαιοκαθολικισμό) παρά μονάχα μία Μόσχα -εξ' ου και το "Τσάρος" καθώς και το γεγονός που ακούσαμε πριν λίγα χρόνια πως η Ευρώπη ξεκινά με τον Καρλομάγνο.
Και μία σημείωση στα πλαίσια της μαζικής κουλτούρας. Σε σχεδόν όλες τις θεωρίες συνομωσίας του αγγλοσαξωνικού κόσμου (δηλαδή του δικού μας κόσμου) υπάρχει το Βατικανό από πίσω -και συνήθως εμπλέκονται μυστικές αδελφότητες, ελευθεροτέκτονες και ιλλουμινάτοι που αποκαλύπτουν μυστικά του... κατά αυτόν τον τρόπο η αντιμεταρρύθμιση συνεχίζεται... Έχουν εμμονή οι Προτεστάντες -και εμείς που σχεδόν δίχως να το καταλάβουμε έχουμε γίνει ''άθεοι'' πουριτανοί προτεστάντες του κερατά- με κάποια κρυφή συνομωσία που εξυφαίνει η Ρωμαιοκαθολική εκκλησία απειλώντας τον υπέροχο κόσμο τους. Ο μόνος Πρόεδρος στην ιστορία των Η. Π. Α. που ήταν Ρωμαικαθολικός στο θρήσκευμα ήταν ο John F. Kennedy.
Όλοι αποζητούν διακαώς να είναι οι συνεχιστές της Ρώμης και να κατέχουν το Dominium mundi (Βασίλειο του Κόσμου) , δηλαδή να είναι Salvator Mundi (Saviour of the World )… Έχουμε πολλούς από δαύτους, εκκοσμικευμένους και μη...Και το κυριότερο να είναι τοποτηρητές των χριστιανικών –σήμερα λένε «δημοκρατικών» ή «ανθρωπίνων», εννοώντας βέβαια κεφαλαιοκρατικών- ιδεωδών ανά τον πλανήτη (Αυτό συμβολίζει η σφαίρα –δηλαδή η οικουμένη- με τον σταυρό).Ο Ρωμαϊκός αετός -Roman Aquila- σε όλες του τις παραλλαγές δεν λείπει ποτέ και από πουθενά
Και μια παρατήρηση για το τέλος, έτσι για να αφήσει ανοιχτή τη σκέψη... Όσοι ξέρουν ιστορία γνωρίζουν πως οι Ισπανία είναι η μόνη χώρα (όχι κράτος, ούτε έθνος, ας πούμε ισχύς) που έχει αντιμετωπίσει σε δύο διαφορετικές περιόδους τις δύο μεγάλες δυνάμεις δύο διαφορετικών εποχών -και οι δύο του αγγλοσαξωνικού κόσμου. Την Αγγλία και τις Ηνωμένες Πολιτείες -και έχει ηττηθεί και από τις δύο -και δεν μπορεί να το χωνέψει με τίποτα... Όχι πως μπορεί να κάνει και πολλά γι' αυτό...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.