Κακογραφία

Μ’ ένα κομμάτι κάρβουνο
Με κιμωλία σπασμένη
Και το μολύβι μου το κόκκινο
Τ’ όνομά σου σχεδιάζω
Τ’ όνομά του στόματός σου
Των ποδιών σου το αποτύπωμα
Στον τοίχο του κανένα
Στην απαγορευμένη πόρτα
Να χαράξω το όνομα του σώματός σου
Έως ότου η λεπίδα του σουγιά μου
Να ματώσει
Μέχρι που κι η πέτρα να φωνάξει
Κι ο τοίχος να αναπνεύσει
Σαν το στήθος.

Οτάβιο Παζ, Η πέτρα του ήλιου κι άλλα ποιήματα