Ανία

Η νεωτερικότητα έχει τη μόδα ως αρχή της και η μόδα, όπως παρατήρησε ο Μπένγιαμιν, "είναι η αιώνια επιστροφή του νέου." [...] Το αντικείμενο μόδας δεν χρειάζεται, για να μιλήσουμε με ακρίβεια, να έχει οποιαδήποτε ποιότητα εκτός από αυτή του να είναι καινούργιο. Η λέξη ποιότητα [quality] προέρχεται από το λατινικό qualitas, το οποίο ίσως μπορεί να μεταφραστεί ως φύση ή χαρακτήρας. [...] Η διαφήμιση ουσιαστικά δεν είναι τίποτε άλλο από την δημιουργία ποιοτικών διαφορών εκεί που δεν υπάρχουν. Τα περισσότερα προϊόντα ορισμένου τύπου (ρούχα, αυτοκίνητα, κλπ) είναι σχεδόν πλήρως πανομοιότυπα και συνεπώς χωρίς qualitas, χωρίς τη δική τους φύση. Για τον λόγο αυτό, γίνεται ακόμη σημαντικότερο να δημιουργηθεί μια διαφορά που να μπορεί να διακρίνει τα προϊόντα το ένα από το άλλο. Είναι η διαφορά η ίδια που είναι σημαντική, και όχι το περιεχόμενό της, γιατί θεμελιώνοντας τέτοιου είδου διαφορές ελπίζουμε να συντηρήσουμε την πίστη μας ότι ο κόσμος εξακολουθεί να έχει ποιότητες.

Γινόμαστε εξέχοντες καταναλωτές καινούργιων πραγμάτων και καινούργιων ανθρώπων για να σπάσουμε τη μονοτονία του ότι τα πράγματα είναι ίδια. Κάπως κρυπτικά, ο Ρολάν Μπαρτ παρατήρησε ότι η "ανία δεν είναι μακριά από την επιθυμία: είναι η επιθυμία όπως την βλέπουμε από το ακρογιάλι της απόλαυσης". Νομίζω ότι η απόλαυση πρέπει να κατανοηθεί εδώ ως κάτι που σημαίνει "το ίδιο" ενώ η επιθυμία πρέπει να εννοηθεί ως κάτι που πηγαίνει επέκεινα "του ίδιου", ως αυτό που είναι "εκτός"--ως υπέρβαση. Η ανία είναι εμμένεια στην πιο καθαρή της μορφή. Το αντίδοτο προφανώς πρέπει να είναι η υπέρβαση. Αλλά πώς μπορεί να είναι εφικτή η υπέρβαση μέσα στην εμμένεια--και σε μια εμμένεια που αποτελείται από το τίποτε;

Lars Svendsen, Φιλοσοφία της ανίας