Περί γραφής

1.Το ότι η ζωή αποκαλύπτει το νόημά της όταν διαβαστεί ανάποδα --από την σκοπιά του τέλους-- ενώ η γραφή όχι, είναι απόδειξη του γεγονότος ότι η ελευθερία αισθάνεται ανετότερα με τη γραφή από ότι με τη ζωή.

2.Κάθε γραπτό ενσωματώνει το θαύμα της αρχής, μιας πρώτης λέξης ή γράμματος από το οποίο πηγάζει όλη η πλάση. Το θαύμα όμως αυτό έχει επίπονη συνείδηση του γεγονότος ότι είναι απατηλό --ένα φτηνό ταχυδακτυλουργικό κόλπο-- μιας και στην πραγματικότητα, κάθε κείμενο αρχίζει συνάμα καθυστερημένα και προτρέχοντας του εαυτού του. Στην πραγματικότητα η γραφή είναι η απτή απόδειξη του αδύνατου της αρχής, και αυτή είναι η πηγή της ανομολόγητης ντροπής της.

3.Η οντολογική κατάσταση που εμπνέει κάθε γραπτό που τελειώνει θα μπορούσε εξίσου να αναγνωριστεί ως παραδείσεια ή απολωλός. Στην πραγματικότητα, δεν είναι ούτε το ένα, ούτε το άλλο. Το να γράφεις ισοδυναμεί με την διατήρηση του είναι σε μια κατάσταση ατέλειας πέρα από τη σωτηρία και την καταδίκη, με την αναβολή κάθε προοπτικής μιας ημέρας της Κρίσης.

4.Η γραφή είναι το κατώφλι όπου επαναδιαπραγματεύομαστε το άγνωστο, ο καθένας ξεχωριστά, και κάθε φορά εκ νέου.

5.Η γραφή είναι η απαραίτητη προϋπόθεση της σκέψης, και όχι το ανάποδο.

6.Η γραφή είναι ένας εθισμός που απαιτεί καλλιέργεια.

7 Κάθε μορφή γραφής κουβαλάει μέσα της την σωτηριολογική επιθυμία για ολότητα, αλλά μπορεί να είναι το αληθινό κρυπτόγραμμα αυτής της επιθυμίας μόνο όταν δεν την αναγνωρίζει κάποιος πλέον ως δική του, σαν ένα παιδί για το οποίο ως γονιός έχει εγκαταλείψει κάθε ελπίδα.

8.Η γραφή είναι πάντοτε η μορφή ενός θανάτου που βιώνεται εκ των προτέρων, και η αναγγελία μιας μετά θάνατον ζωής που δεν μας αφορά.

9.Η γραφή δεν είναι έκφραση --εκτός αν με τη λέξη "έκφραση" εννοούμε την εμφάνιση μιας πολλαπλής και κρυφής οντότητας της οποίας δεν γνωρίζαμε ότι είμαστε ξενιστές. Κάθε προσπάθεια να καταστεί η γραφή μέσο έκφρασης αυτού που ήδη γνωρίζουμε ότι είμαστε είναι κίβδηλη και ανειλικρινής.

10.Η γραφή είναι η παραπλανημένη αλλά αληθής μορφή της αναζήτησης της ευτυχίας. Αληθής, γιατί συλλαμβάνει την ευτυχία στην αληθινή της μορφή --ως παροδική και εφήμερη, όσο εξαρτημένη από την καλή τύχη είναι μια ωραία στροφή του λόγου. Παραπλανημένη, γιατί, παίρνοντας κάθε κέρδος για ανακτημένη απώλεια, συγχέει την ευτυχία με αυτό που της έπεσε κατά λάθος στο δρόμο καθώς εξαφανίζεται απ' τα μάτια μας, στρίβοντας βιαστικά τη γωνιά.