Ο Διάβολος είναι ξένος

Το ενοχόμετρο δείχνει ότι ο μετανάστης έρχεται να μας κλέψει τη δουλειά, και το κινδυνόμετρο ανάβει κόκκινο.
Αν είναι φτωχός, νέος και όχι λευκός, ο παρείσακτος που έρχεται από το εξωτερικό χαρακτηρίζεται από την πρώτη στιγμή άθλιος, ανυπάκουος, απειθάρχητος. Ούτως η άλλως, κι αν δεν είναι φτωχός, ούτε νέος, ούτε μελαψός, πάλι οφείλουμε να είμαστε καχύποπτοι, γιατί έρχεται διατεθειμένος να δουλέψει διπλάσιες ώρες για τα μισά λεφτά.
Ο πανικός για την απώλεια της εργασίας είναι ένας από τους ισχυρότερους φόβους μεταξύ των φόβων που μας κυβερνούν τη σημερινή εποχή του φόβου, και ο μετανάστης είναι ο πρώτος που θα κατηγορηθεί ότι φέρει την ευθύνη της ανεργίας, τη μείωση του ημερομίσθιου, τη δημόσια ανασφάλεια και άλλα φοβερά δεινά.
Παλιά, η Ευρώπη άδειαζε στο Νότο στρατιώτες, βαρυποινίτες και πεινασμένους χωρικούς. Εκείνοι οι πρωταγωνιστές της αποικιοκρατικής περιπέτειας πέρασαν στην Ιστορία ως ταξιδιωτικοί πράκτορες του Θεού. Ήταν ο πολιτισμός που είχε βαλθεί να σώσει τον κόσμο από τη βαρβαρότητα.
Τώρα, το ταξίδι γίνεται αντίστροφα.
Όσοι έρχονται, ή προσπαθούν να έρθουν, από το Νότο στο Βορρά, είναι πρωταγωνιστές των αποτυχημένων εκείνων αποικιοκρατικών πειραμάτων, και θα περάσουν στην ιστορία σαν αγγελιαφόροι του Διαβόλου. Είναι η βαρβαρότητα που ορμάει στον Πολιτισμό.

Εδουάρδο Γκαλεάνο, Καθρέφτες