Κόκκινο Τετράδιο VII

Λέξεις-δεσμά μου,

σκιά στην ύπαρξή μου,

κλειδώνουν το φως.

Γυμνός καθρέφτης,

το σώμα μου ένας χάρτης,

που κρύβει μυστικά.

Ένα μήλο, φως,

σκοτάδι στο βλέμμα μου,

είμαι και δεν είμαι.

Καπέλο πουλιά,

στον ουρανό πετούν πια,

η σκέψη χάνεται.

Τεθλασμένες γραμμές,

το πρόσωπο σου χάνεται,

σε χρώματα ζω.

Κύκλοι και σώματα,

η αγάπη χωρίζεται,

σε χίλια κομμάτια.

Ρολόγια λιώνουν,

ο χρόνος στάζει χρυσάφι,

στα χείλη σου πια.

Μυαλά που σπάνε,

όνειρα σε πιατάκι,

λάβα που καίει.

Ταξιδεύω φως,

σε κύματα ψυχής μου,

το όνειρο ζει.

Σώμα σου τρελό,

με οδηγεί στο χάος,

εγώ κι εσύ φως.

Στίχος που σβήνει,

σε μια θάλασσα πόνου,

η φωνή σου φως.

Άνεμοι φωνής,

ταξιδεύουν στην ψυχή,

γίνομαι γυαλί.

Το νερό κυλά,

φιλί γυμνό στον άνεμο,

το σώμα μου φως.

Γυμνό κύμα μου,

θάλασσα που ανατέλλει,

εσύ, ο χρόνος.

Δέρμα που πονά,

λουλούδια στην πληγή μου,

γίνεσαι αγκάθι.

Ο έρωτάς σου,

χρώμα που βάφει κόκκινο,

σ' έναν καμβά μου.

Σώματα βαριά,

οι σκιές γεμάτες πόθο,

εσύ, μες στη σιωπή.

Κάθε καμπύλη,

μια αγάπη που φουσκώνει,

στον χώρο απλώνεται.

Χρώμα που στάζει,

σκοτάδι στη σιωπή μου,

τα μάτια σου φως.

Κόκκινο, μπλε φως,

ανάμεσα στο τίποτα,

χάνομαι ξανά.

Γραμμές που χορεύουν,

χάος πάνω στον καμβά,

εσύ με οδηγείς.

Σταγόνες πάθους,

ο έρωτας διαλύεται,

χρώμα που τρέχει.

Λέξεις που κρύβουν,

την αλήθεια του σώματος,

οι σιωπές πονάνε.

Σελίδες άδειες,

με ένα φιλί γεμίζουν,

κρυφή αγάπη.

Καρδιές που φωνάζουν,

γυμνές μέσα στη νύχτα,

εσύ το άστρο μου.

Τραγούδι παλιό,

στη στροφή του δρόμου σου,

ανασαίνω φως.

Στο φως των φάρων,

το φιλί γεύεται νύχτα,

έξω απ’ το χρόνο.

Σκιές βιβλίων,

φιλί σαν μυστικό,

ο χρόνος ξεχνά.

Στα σοκάκια,

η νύχτα ψιθυρίζει,

ένα φιλί κρυμμένο.

Φιλί στην εξέγερση,

ο έρωτας πολεμά,

σφαίρες στον αέρα.

Ανάμεσα στις σφαίρες,

τα χείλη ενώνονται,

σιωπηλή ελπίδα.

Λαβύρινθος λόγων,

φιλί σαν κωδικός,

σπασμένο κάτοπτρο.

Φιλί κρυφό,

στις βιβλιοθήκες της νύχτας,

η σιωπή μιλά.

Φιλί σαν σκιά,

η αβάσταχτη ελαφρότητα,

στη νύχτα χάνεται.

Στην αιωνιότητα,

τα χείλη ενώνουνε,

στιγμές της λήθης.

Στο σκοτάδι,

ένα φιλί φωνάζει,

θέληση για δύναμη.

Χείλη σαν ρολόι,

φιλί που διαστέλλεται,

πραγματικότητα λιώνει.

Χείλη καίνε,

το σώμα σου φωτιά,

στην άβυσσο πέφτω.

Γυμνή ανάσα,

στ’ ακροδάχτυλα κυλάς,

πάθος φλεγόμενο.

Στο σκοτάδι,

το κορμί σου οδηγός,

άγρια σιωπή.

Κάτω από το φως,

οι σκιές μας ενώνονται,

φιλί βουβό.

Δέρμα σαν μετάξι,

καρδιά χτυπάει δυνατά,

λάβα στις φλέβες.

Σαρκικό όνειρο,

τα κορμιά μας μάχη,

φλόγες παντού.

Στη νύχτα γλιστράς,

το σώμα σου ορίζει,

καταιγίδα εντός.

Στα χέρια μου πνίγεσαι,

η ανάσα σου καίει,

κάθε στιγμή αιώνια.

Στα μάτια σου,

η φλόγα της επιθυμίας,

φωτιά χωρίς τέλος.

Στα σκοτάδια,

χάνονται οι αναστεναγμοί,

πυρκαγιά ηδονής.

Σταγόνες ιδρώτα,

το σώμα σου χορεύει,

νύχτα ηδονής.

Κρυφές ανάσες,

στα χείλη σου υποκλίνομαι,

φλόγα αναμμένη.

Στο δέρμα σου

η αφή μου ταξιδεύει,

ηδονή χωρίς τέλος.

Δάχτυλα απαλά,

αφήνουν ίχνη φωτός,

κορμιά ενωμένα.

Μισάνοιχτα χείλη,

ψιθυρίζουν πόθο,

η νύχτα λυγίζει.

Στη μέση της νύχτας,

τα κορμιά μας μπλέκονται,

αγρίμι ξυπνά.

Το σώμα μιλά,

κάθε κίνηση φωνάζει,

πάθος ζωής.

Στο φιλί σου,

αισθήσεις φλογίζονται,

γλυκιά παραφορά.

Αργό χορό,

τα χείλη σου ορίζουν,

νιώθω τη φωτιά.

Τα μάτια σου,

βαθιά σαν θάλασσα,

με πνίγουν στο πάθος.

Κάτω από φως,

το δέρμα σου καίει,

χάδι που τρεμοπαίζει.

Τα δάχτυλα γλιστρούν,

στιγμές γεμάτες πόθο,

σώματα ενωμένα.

Στη γύμνια σου,

οι αισθήσεις αφυπνίζονται,

πάθος φλεγόμενο.

Στο χάδι σου,

ηδονή ταξιδεύει,

κύμα χωρίς τέλος.

Κάθε καμπύλη,

μονοπάτι της ηδονής,

ψιθυρίζει πάθος.

Στα σκοτάδια,

γευόμαστε την έκσταση,

ανάσα καυτή.

Χαραυγή της νύχτας,

τα σώματα ενώνονται,

αναστεναγμοί ηδονής.

Στη γεύση σου,

βρίσκω κάθε επιθυμία,

άγρια νύχτα.

Δέρμα στο δέρμα,

ο πόθος ανασαίνει,

φωτιά που καίει.

Σώμα λυγίζει,

υποκλίνομαι στον πόθο,

χάδι σαν φλόγα.

Στα σκοτεινά δωμάτια της ψυχής,

τα σώματα τρέμουν στην αφή του πάθους,

χίλιες φωτιές ανάβουν σε μια στιγμή,

ο έρωτας γίνεται μαχαίρι δίκοπο,

αιμορραγούμε μαζί, χαμένοι στο όνειρο.

Η νύχτα σκεπάζει τα μυστικά μας,

σιωπή σαν βελούδο απλώνεται γύρω,

τα χείλη μας μιλούν χωρίς λέξεις,

ένα φιλί κλέβει την ανάσα της αυγής,

και το σκοτάδι μας κρατάει δεμένους για πάντα.

Το κορμί σου, ένας ναός λατρείας,

κάθε καμπύλη του ψιθυρίζει ζωή,

το πρόσωπό σου, φως και σκιά μαζί,

καθρέφτης της ψυχής σου, απέραντος,

μέσα κι έξω, είσαι θησαυρός κρυμμένος.

Κάτω απ' την επιδερμίδα σου,

ρέουν τα μυστικά του κόσμου,

ομορφιά που δεν έχει τέλος,

η ψυχή σου καθρεφτίζει το σώμα,

και το σώμα σου την άβυσσο της ψυχής.