Είναι πλάι μου: ένα κουβάρι
Μπορώ να νιώσω το τεράστιο, άδειο, βουνό
του κεφαλιού της.
Είναι ζωντανή˙ χασμουριέται,
ξύνει τη μύτη της,
τραβά τα σκεπάσματα.
Σε λίγο θα την καληνυχτίσω μ΄ένα φιλί
και θα κοιμηθούμε.
Πέρα, μακριά, είναι η Σκοτία
και κάτω απ’ τη γη
τρέχουν οι τυφλοπόντικες.
Ακούω μέσα στο σκοτάδι μηχανές,
κι από τον ουρανό ένα κατάλευκο χέρι
μας γνέφει:
καληνύχτα, γλυκιά μου, καληνύχτα.
συλλογή, Η αγάπη είναι ένας σκύλος απ΄την κόλαση
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.