Αν ήταν να γράψω εδώ ένα βιβλίο ηθικής, θα είχε εκατό σελίδες από τις οποίες οι 99 θα ήταν λευκές. Στην τελευταία, θα έγραφα:”Ένα μόνο καθήκον γνωρίζω: Aυτό της αγάπης”. Και για τα υπόλοιπα, λέω ό χ ι. Λέω ό χ ι με όλες τις δυνάμεις μου.
Μη βαδίζεις μπροστά μου γιατί μπορεί να μη σε ακολουθήσω. Μη βαδίζεις πίσω μου γιατί μπορεί να μη σε οδηγήσω. Βάδιζε πλάι μου και γίνε ο σύντροφός μου.
Στη μέση του χειμώνα ανακάλυψα ότι υπάρχει, εντός μου, ένα αήττητο καλοκαίρι.
Αυτοί που γράφουν ξεκάθαρα έχουν αναγνώστες. Αυτοί που γράφουν δυσνόητα, έχουν σχολιαστές.
Μπορεί να μην ήμουν πολύ σίγουρος για το τι πραγματικά με ενδιέφερε, αλλά ήμουν απολύτως σίγουρος για το τι δεν με ενδιέφερε.
Η ζωή μπορεί να είναι υπέροχη και συνταρακτική, αυτή είναι όλη η τραγωδία της. Χωρίς ομορφιά, αγάπη ή κίνδυνο, θα ήταν σχεδόν εύκολο να ζεις.
Δεν υπάρχει αγάπη για τη ζωή χωρίς απελπισία για τη ζωή.
Έχουμε εξορίσει την ομορφιά. Οι Έλληνες είχαν πάρει τα όπλα γι’ αυτήν.
Θα σου πω ένα μυστικό φίλε μου. Μην περιμένεις την Ημέρα της Κρίσης. Έρχεται κάθε μέρα.
Ο άνθρωπος είναι το μόνο πλάσμα που αρνείται να είναι αυτό που είναι.
Γοητεία είναι ένας τρόπος να παίρνεις την απάντηση «ναι», χωρίς να έχεις κάνει κάποια ξεκάθαρη ερώτηση.
Δεν μπορείς να αποκτήσεις εμπειρία κάνοντας πειράματα. Δεν μπορείς να δημιουργήσεις εμπειρία. Πρέπει να την υποστείς.
Δεν πάει πολύς καιρός που οι κακές πράξεις απαιτούσαν δικαιολογία, σήμερα απαιτούν δικαιολογία οι καλές.
Να γράψω την ιστορία ενός ανθρώπου της εποχής μας που θεραπεύτηκε από τα βάσανά του απλά και μόνο αγναντεύοντας επί ώρες ένα τοπίο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.