Μέσα της αφυπνίζεται ένας γνώριμος φόβος, ένας φόβος ζωής και θανάτου, διότι ποιος ξέρει πόσο βαθιά μπορεί κανείς να φτάσει μ ένα άγγιγμα, μέχρι μέρη που είναι εντελώς ανήμπορα και που δεν έχουν καν ονόματα.
Πρόκειται για ζωή που δεν έχει ούτε μία χαραμισμένη ή βαρετή στιγμή, ή φθοράς, ξέρεις, από κούραση ή διαφορία, έτσι στα καλά καθούμενα, επειδή βαρέθηκε ο ένας τον άλλον, και σ αυτούς συμβαίνει το αντίθετο, αποφαίνεται, κάθε τους στιγμή είναι φορτισμένη με ηλεκτρισμό και γεμάτη ενδιαφέρον και πόθο, ζωή έντονη, συμπεραίνει, Και πριν περάσει μια στιγμή, σαν να του είχαν αποσπάσει δα της βίας τη δήλωση, προσθέτει γεμάτη ζωή.
Η μνήμη του δέρματος / Αυτοκατασπάραξη - αποσπάσματα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.