Frankfurt am Main
10 Ιουλίου 1796
Αγαπητέ μου φίλε!
Υπάρχει μια ύπαρξη σ' αυτόν τον κόσμο, που όταν την ατενίζεις αρχίζεις να αναθεωρείς τις σκέψεις σου γύρω από τη Φύση. Η χάρη και η μεγαλοπρέπεια, η ηρεμία και το σφρίγος, το πνεύμα και η ψυχή και το σώμα συναπαρτίζουν και συγκροτούν ένα ακτινοβόλο ον. Πρέπει να με πιστέψεις. Δύσκολο είναι να συντεθεί και πάλι ένα πλάσμα παρόμοιο μέ αυτό. Γνωρίζεις πως ήμουν! Γνωρίζεις ότι ήμουν κουρασμένος από την καθημερινή ζωή, Ότι ζούσα χωρίς πίστη, ότι ήμουν φειδωλός σε διαχύσεις, γνωριμίες, με μια φράση, ότι ήμουν δυστυχής. Θα μπορούσα λοιπόν να γίνω αυτός που είμαι σήμερα, ευτυχισμένος καθώς αετός, αν δεν είχα συναντήσει αυτή τη μοναδική ύπαρξη, που με ανανεώνει, που μ' ανακαινίζει; που μου εμπνέει την αυτοπεποίθηση, που με χαροποιεί, που ωραΐζει τη ζωή μου μέ την εαρινή της λάμψη, μια ζωή που απαξιούσα και να τη ζήσω ακόμη; Έρχoνται στιγμές που αναπολώ τις παλιές μου μέριμνες, τους παλαιούς μου περισπασμούς. Λοιπόν: Αυτες οι μέριμνες, αυτοί οι περισπασμοί τώρα μου φαίνονται χωρίς νόημα, χωρίς ουσία! Όταν αυτή είναι παρούσα, δεν είναι δυνατόν να σκέπτεσαι και να διανοείσαι θέματα "θνητά". Ίσως σε κάποια στιγμή να μπορέσω να περιγράψω και να "σκιαγραφήσω" μια "όψη" της ύπαρξης αυτής. Μα για να γίνει αυτό, πρέπει να μου "δοθεί" μια ώρα επίσημη, ήρεμη, ευλογημένη..."
Από Friedrich Hoelderlin σε Christian Ludwig Neuffer
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.