Σάλιωσέ με και στείλε με

[...] Τα δάχτυλα που κατευθύνουν το ρεύμα της ζωής μέσα από τα πλήκτρα και τις ξένες γραμματοσειρές προστατεύουν το χτυποκάρδι και την εμπειρία της ζωής μέσα από την οθόνη του κομπιούτερ. Το χέρι που εξομολογείται με μελάνι δε σε αφήνει να γράψεις εύκολα ψέματα και υπερβολές. Το χέρι που πληκτρολογεί στη μηχανή όμως αποστασιοποιείται• βλέπει τη ζωή από μακριά - είσαι εσύ που γράφεις τα μισά και το μηχάνημα τα υπόλοιπα. Το αίμα δεν κυλάει από την καρδιά για να διοχετευθεί στο στιλό και να αποτυπωθεί στο χαρτί, αλλά ξεκινάει από τον εγκέφαλο, φιλτράρεται στο πλήκτρο και καταλήγει σαν φάντασμα μπροστά στην πλαστική οθόνη. Τα λόγια είναι εκεί και δεν μπορείς να τα αγγίξεις. Το γράμμα είναι εκεί και δεν μπορείς να το μυρίσεις. Ο φάκελος είναι ανύπαρκτος και δεν μπορείς να τον σαλιώσεις. Ούτε το γραμματόσημο, που παλιά το διάλεγες σαν καρφίτσα-αξεσουάρ για να στολίσεις το γράμμα. Πατάς το κουμπί, τα νέα φτάνουν αστραπή και η αναμονή, η προσμονή και η λαχτάρα μηδενίζονται. Όλοι είναι παρόντες κι όμως τόσο απόντες μπροστά στη λειψή, προχειροφτιαγμένη εμφάνιση τους• είναι σαν να δίνεις ραντεβού με τον κολλητό σου και να καταφτάνει μπροστά σου αυτόματα, σαν εξωγήινος - δε σε στήνει, δεν τον καρτερείς, δεν τον παρατηρείς να σε πλησιάζει, ανοίγεις τα μάτια και είναι παρών, αλλά του λείπει η ψυχή και η ξεγνοιασιά που σε έχει κάνει να τον αγαπήσεις. Είναι εκεί, η εικόνα του παρούσα και ο ίδιος είναι φευγάτος μακριά.
Γι' αυτό σου λέω. Κρατάω το μελάνι και το αίμα. Δε θέλω νέα στο πόδι, σταλμένα από το άγνωστο κενό. Θέλω δυο φράσεις καρδιάς που γράφτηκαν με το χέρι και διέσχισαν τα πέλαγα για να με βρουν. Δε βιάζομαι και δεν πεινώ. Στη γρήγορη εποχή μας αρκεί το fast food της κοιλιάς, ας κρατήσουμε απέξω το fast food του μυαλού. Σχεδίασε μου ένα αρνί, που λέει και ο Μικρός Πρίγκηπας, κι ας έχει τρία πόδια και δύο ουρές. Κάλλιο το μελάνι που κάνει λάθη όταν αγγίζει το χαρτί, παρά τα τέλεια πλήκτρα που σερβίρουν καλοστρωμένες φράσεις σε οθόνες που ζαλίζουν το μυαλό. Κι όταν κλείσεις το γράμμα, σάλιωσέ το γερά. Να ξέρω πως λιώνεις από εγκαρτέρηση μέχρι να με φτάσουν τα νέα.

Απόσπασμα από το ομώνυμο διήγημα του Α. Ρουσοχατζάκη, βιβλιο Σου γράφω ένα γράμμα