Τετάρτη 27 Ιανουαρίου 2016

Ο Περέιρα ισχυρίζεται ότι...

"η λογοτεχνία προσφέρει κάτι περισσότερο σε σχέση με αυτά που η ζωή μας παραχωρεί. Και σε αυτό το κάτι περισσότερο συμπεριλαμβάνεται η ετερότητα, το μικρό θαύμα που μας παραχωρείται στο ταξίδι της σύντομης ύπαρξής μας: να βγούμε από τον εαυτό μας και να γίνουμε "άλλοι"... η λογοτεχνία είναι νομάδας. Όχι επειδή μας βάζει να ταξιδεύουμε στον κόσμο αλλά κυρίως επειδή μας σπρώχνει να ταξιδέψουμε στην ανθρώπινη ψυχή".

"η λογοτεχνία πρέπει να ξεπερνά την άκρη του δρόμου, να δείχνει αυτό που μια κάμερα δεν βλέπει, να φωτίζει τις σκοτεινές γωνιές της ζωής, της πραγματικότητας, να εμφυσά αμφιβολίες στα μυαλά των ανθρώπων... Βεβαίως, η λογοτεχνία μπορεί να προσφέρει παρηγοριά. Προσωπικά όμως, πιστεύω σε μια άλλη λειτουργία, εκείνη του να προκαλεί ερωτήματα, να ξυπνά τις συνειδήσεις μας".

"είναι αντίθετος με ορισμένες μεταφροϋδικές θεωρίες, σύμφωνα με τις οποίες ο άνθρωπος αποκτά τη δική του αναλλοίωτη σφραγίδα μέχρι κάποια στιγμή της ζωής του, μέχρι ας πούμε τα είκοσί του χρόνια... Ήδη η ζωή μας είναι μικρή, ήδη βρισκόμαστε εγκλωβισμένοι σε ένα κορμί που μας δίνει η φύση, αν δεν μπορούμε να αλλάξουμε μετά τα είκοσί μας χρόνια, τότε θα πρέπει να αυτοκτονήσουμε. Γιατί να ζούμε; Για να επαναλαμβάνουμε τον εαυτό μας; Εγώ ισχυρίζομαι, αντίθετα, ότι η εμπειρία εξακολουθεί να μας διδάσκει πως οι άνθρωποι αλλάζουν συνεχώς τη ζωή τους, αλλάζοντας ταυτόχρονα και τον τρόπο με τον οποίο βλέπουν τα πράγματα. Κι αυτό μπορεί να συμβεί για τους πιο διαφορετικούς λόγους: διότι μια μέρα είδες έναν πίνακα, διότι άκουσες ένα ποίημα, διότι συνάντησες έναν άνθρωπο, διότι ξαφνικά είδες μπροστά σου τη θάλασσα..."

"προτιμά τους ανθρώπους που αμφιβάλλουν, ακούν, εξελίσσονται από τους ανθρώπους που επιβάλλουν τις ιδέες και τα πιστεύω τους. Το σύμπαν βρίθει από ανθρώπους δίχως φόβο, από ανθρώπους σίγουρους για τον εαυτό τους, για το δίκιο τους και για τον τρόπο που βλέπουν τον κόσμο... Πρέπει κανείς να φοβάται, είναι σωτήριο. Σήμερα ο φόβος είναι καλός σύμβουλος: θρυμματίζει τις κοινώς αποδεκτές ιδέες, τη χειραγώγηση των μαζών, τη λατρεία του αρχηγού. Τον 20ό αιώνα γνωρίσαμε αρκετούς ανθρώπους απολυταρχικών πεποιθήσεων, για να ξέρουμε ότι μόνο καταστροφές προκαλούν. Γι' αυτό δεν μου αρέσουν οι ήρωες. Δίνουν τις διαταγές ή τις εκτελούν αναντίρρητα".

Αντόνιο Ταμπούκι, "Έτσι ισχυρίζεται ο Περέιρα"

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.