Η θεωρία της μετεμψύχωσης θα ήταν απόλυτα σωστή αν δεν έκανε ένα
θεμελιώδες σφάλμα σε ό,τι αφορά τον χρόνο που προϋποθέτει: ναι,
πεθαίνουμε πολλές φορές και γεννιόμαστε πολλές φορές, αλλά όλες τους
μέσα στα χρονικά πλαίσια μίας και μόνο βιολογικής ζωής. Όλοι οι άνθρωποι
είναι μεταφραστές, εφόσον κουβαλούν στο σώμα τους τις αναμνήσεις των
προηγούμενων ζωών τους και των προηγούμενων θανάτων τους. Κάποτε ήμουν
ρόδο, πέτρα, φωτιά, ποτάμι. Κάποτε πέθανα με απαγχονισμό, κάποτε από
γηρατειά, κάποτε από αρρώστια, κάποτε από μαράζι. Πώς ξέρω ότι
ξαναγεννήθηκα; Έχω ακόμα τη γεύση της τέφρας μου στο στόμα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.