Τρίτη 27 Αυγούστου 2024

Μπουκόφσκι II

Είναι πλάι μου: ένα κουβάρι

Μπορώ να νιώσω το τεράστιο, άδειο, βουνό

του κεφαλιού της.

Είναι ζωντανή˙ χασμουριέται,

ξύνει τη μύτη της,

τραβά τα σκεπάσματα.

Σε λίγο θα την καληνυχτίσω μ΄ένα φιλί

και θα κοιμηθούμε.

Πέρα, μακριά, είναι η Σκοτία

και κάτω απ’ τη γη

τρέχουν οι τυφλοπόντικες.

Ακούω μέσα στο σκοτάδι μηχανές,

κι από τον ουρανό ένα κατάλευκο χέρι

μας γνέφει:

καληνύχτα, γλυκιά μου, καληνύχτα.

συλλογή, Η αγάπη είναι ένας σκύλος απ΄την κόλαση

Παρασκευή 23 Αυγούστου 2024

Μπουκόφσκι I

Νιώθω σαν κόνσερβα με σαρδέλες, είπε.

Νιώθω σαν κόνσερβα με σαρδέλες, είπε.

Νιώθω σαν έμπλαστρο, είπα.

Νιώθω σαν σάντουιτς με τόνο, είπε.

Νιώθω σαν τομάτα κομμένη σε φέτες, είπα.

Νιώθω σαν νάʼρχεται βροχή, είπε.

Νιώθω σαν να σταμάτησε το ρολόι, είπα.

Νιώθω σαν η πόρτα νάʼναι ξεκλείδωτη, είπε.

Νιώθω σαν ένας ελέφαντας να μπαίνει μέσα, είπα.

Νιώθω σαν να πρέπει να πληρώσουμε το νοίκι, είπε.

Νιώθω σαν να πρέπει να βρούμε καμιά δουλειά, είπα.

Νιώθω σαν να πρέπει να βρεις καμιά δουλειά, είπε.

Νιώθω σαν να μη θέλω να δουλέψω, είπα.

Νιώθω σαν να μη νοιάζεσαι για μένα, είπε.

Νιώθω σαν να πρέπει να κάνουμε έρωτα, είπα.

Νιώθω σαν να παρακάνουμε έρωτα, είπε.

Νιώθω σαν να πρέπει να κάνουμε περισσότερο έρωτα, είπα.

Νιώθω σαν να πρέπει να βρεις καμιά δουλειά, είπε.

Νιώθω σαν να πρέπει να βρεις καμιά δουλειά, είπα.

Νιώθω σαν να θέλω ένα ποτό, είπε.

Νιώθω σαν να θέλω λίγο ουίσκι, είπα.

Νιώθω σαν να καταλήγουμε σε κρασί, είπε.

Νιώθω σαν ναʼχεις δίκιο, είπα.

Νιώθω σαν να παραδίνομαι, είπε.

Νιώθω σαν να χρειάζομαι ένα μπάνιο, είπα.

Νιώθω σαν να χρειάζεσαι ένα μπάνιο, είπε.

Νιώθω σαν να πρέπει να σαπουνίσεις την πλάτη μου, είπα.

Νιώθω σαν να μην μʼαγαπάς, είπε.

Νιώθω σαν να σʼαγαπώ, είπα.

Νιώθω αυτό το πράγμα μέσα μου τώρα, είπε.

Νιώθω αυτό το πράγμα μέσα σου κι εγώ, είπα.

Νιώθω σαν να σʼαγαπώ τώρα, είπε.

Νιώθω σαν να σʼαγαπώ εγώ πιο πολύ απʼό,τι εσύ εμένα, είπα.

Νιώθω υπέροχα, είπε. Νιώθω σαν να θέλω να ουρλιάξω.

Νιώθω σαν να θέλω να συνεχίσω για πάντα, είπα.

Νιώθω σαν να μπορείς, είπε.

Νιώθω, είπα.

Νιώθω, είπε.

Άνδρας και γυναίκα στο κρεβάτι στις 10 μμ

Δευτέρα 12 Αυγούστου 2024

Περί αναγραμματισμών

ΝΚ ΤΚΤΡΤΚΡΜΤΣ ΠΚΝΤΧΥ ΚΚΤ ΝΚ ΜΝΝ ΚΝΝΚΜΤΣ ΠΧΥΘΜΝΚ. ΝΚ ΘΜΛΜΤΣ ΚΠΧ ΠΚΝΤΚ ΝΚ ΦΥΛΜΤΣ ΚΚΤ ΝΚ ΜΤΣΚΤ ΤΧΣΧ ΔΜΜΜΝΧΣ. ΤΧ ΜΥΚΛΧ ΣΧΥ ΝΚ ΛΜΜΤΡΜΤ ΜΜ ΜΝΧΧΜΣ. ΝΚ ΠΚΤΡΝΜΤΣ ΚΠΧΦΚΣΜΤΣ ΧΧΤ ΜΜ ΛΝΔΜΧΝΚ ΜΣΜΝΚ ΚΛΛΚ ΤΧΥΣ ΚΛΛΧΥΣ. ΝΚ ΥΠΚΡΧΜΤΣ ΛΤΚ ΝΚ ΡΧΥΝ ΧΤ ΚΛΛΧΤ. ΚΥΤΧ ΜΤΣΚΤ. ΜΤΚ ΠΚΤΜΡΤΤΣΚ, ΜΝΚΣ ΝΧΣΧΚΧΜΧΣ. ΝΚ ΣΤΝΡΤΡΧΥΝ ΧΤ ΚΛΛΧΤ ΤΝ ΡΔΝ ΤΧΥΣ ΠΚΝΔ ΣΧΥ. ΜΣΥ ΚΠΛΔΣ ΠΚΡΚΤΝΡΝΤΝΣ, ΝΚ ΡΜΤΣ ΣΤΧ ΜΥΚΛΧ ΣΧΥ. ΔΜΤΛΧΣ; ΚΚΤ ΝΚ ΜΠΤΔΤΔΚΜΤΣ ΠΚΝΤΚ ΝΚ ΜΤΣΚΤ ΜΧΝΧΣ ΣΧΥ. ΚΚΤ ΧΤ ΚΛΛΧΤ ΝΚ ΤΧ ΜΜΤΚΦΡΚΡΧΥΝ ΚΥΤΧ ΣΚΝ ΜΡΛΚΣΤΧΜΚΝΤΚ, ΣΚΝ ΚΛΚΠΝ ΛΤΚ ΤΝ ΛΥΜΝΚΣΤΤΚΉ, ΚΛΚΠΝ ΛΤΚ ΤΚ ΦΤΦΛΤΚ, ΛΤΚ ΤΧΝ ΧΛΥΜΠΤΚΚΧ. ΚΚΝΜΤΣ ΝΚ ΜΝΝ ΚΚΤΚΛΚΦΚΤΝΜΤ ΤΤΠΧΤΚ. ΝΚ ΦΧΡΚΣ ΤΝ ΜΚΣΚΚ ΣΧΥ ΤΧΣΚ ΧΡΧΝΤΚ ΠΧΥ ΝΚ ΜΧΜΤ ΛΤΝΜΤ ΜΝΚ ΜΜ ΤΧ ΔΜΡΜΚ ΣΧΥ. ΚΛΛΚ ΧΤ ΦΛΜΦΜΣ ΣΧΥ ΝΚ ΣΜ ΦΚΛΧΥΡΤΡΧΥΝ. ΚΚΤ ΨΚΦΝΤΚΚ ΣΤΚ ΜΤΚΧΣΤΜΝΝΤΚ ΣΧΥ, ΝΚ ΦΔΤΤΡΜΤΚΤ Χ ΚΧΣΜΧΣ ΣΧΥ. ΚΚΤ ΤΚΥΤΧΧΡΧΝΚ ΝΚ ΣΚΧΤΜΤΝΤΚΡΧΥΝ ΤΚ ΠΚΝΤΚ. ΛΤΚΤΤ ΜΡΔΤΜΥΤΝΚΜΣ ΛΤΚ ΠΡΔΤΝ ΚΚΤ ΤΜΛΜΥΤΚΤΚ ΦΧΡΚ. ΜΝΚ ΔΜΚΚΜΨΚΧΡΧΝΧ ΚΧΡΤΤΣΤ. ΝΚ ΦΤΔΝΜΤΣ ΚΚΤΤ ΠΧΥ ΔΜΝ ΜΠΧΡΜΤΣ ΝΚ ΔΤΚΧΜΤΡΤΣΤΜΤΣ. ΚΚΤ ΝΚ ΣΤΧΚΤΝΜΣΚΤ ΤΧΝ ΜΚΥΤΧ ΣΧΥ ΛΤΚΤΤ ΜΤΝΚΤ ΜΝΚ ΠΚΤΔΤ. ΜΝΚ ΚΧΡΤΤΣΤ ΠΧΥ ΣΜ ΜΡΔΤΜΥΤΝΚΜ ΤΧ ΤΔΤΧ ΚΚΤ ΠΜΡΤΣΣΧΤΜΡΧ. ΚΚΤ ΠΧΥ ΤΝΝ ΠΚΛΔΜΚΡΚ ΣΧΥ ΤΝ ΜΜΤΜΦΡΚΣΜ ΣΚΝ ΚΠΧΡΡΤΨΝ. ΚΚΤ ΠΧΥ ΜΣΥ, ΚΝΤΚΚΝΧΣ ΝΚ ΔΜΤΣ ΠΜΡΚ ΚΠΧ ΤΝ ΜΥΤΝ ΣΧΥ, ΤΝ ΦΥΛΝ ΤΝΣ ΤΝ ΜΜΤΜΦΡΚΣΜΣ ΣΚΝ ΚΠΧΡΡΤΨΝ. ΚΚΤ ΝΚ ΣΥΝΜΧΤΡΜΤΣ ΝΚ ΥΠΚΡΧΜΤΣ ΛΤΚ ΤΧΥΣ ΚΛΛΧΥΣ. ΣΤΧΛΤΡΧΝΤΚΣ ΤΧΥΣ ΔΤΚΧΥΣ ΣΧΥ ΚΧΣΜΧΥΣ ΜΜ ΚΚΤΤ ΠΧΥ ΜΧΜΤΣ ΔΜΤ, ΜΧΜΤΣ ΚΛΛΤΨΜΤ, ΜΧΜΤΣ ΚΚΧΥΣΜΤ, ΜΧΜΤΣ ΔΜΤ, ΜΧΜΤΣ ΛΜΥΤΜΤ. ΚΚΤ ΔΜΚΚΠΜΝΤΜ ΧΛΧΚΛΝΡΚ ΧΡΧΝΤΚ ΜΜΤΚ ΝΚ ΜΤΣΚΤ ΜΡΔΤΜΥΜΜΝΧΣ ΜΜ ΜΤΚ ΥΠΜΡΧΧΝ ΛΥΝΚΤΚΚ ΤΡΤΚΝΤΚΜΝΧΣ ΜΤΔΝ ΠΛΜΧΝ. ΜΜ ΚΚΠΧΤΧ ΠΜΡΤΜΡΛΧ ΜΚΛΤΚΧ ΤΡΧΠΧ ΝΚ ΜΡΧΜΣΤΜ ΚΧΝΤΚ. ΝΚ ΨΜΠΜΡΝΚΜΤ Ν ΠΡΚΛΜΚΤΤΚΧΤΝΤΚ ΤΝ ΦΚΝΤΚΣΤΚ. ΚΚΤ ΝΚ ΣΥΝΜΧΤΡΜΤΣ ΝΚ ΜΤΣΚΤ ΜΡΜΚΤΧ ΤΔΝ ΜΠΤΛΧΛΔΝ ΣΧΥ. ΤΧΥ ΜΥΚΛΧΥ ΣΧΥ. ΤΔΝ ΜΝΧΧΔΝ ΣΧΥ. ΚΚΤ ΝΚ ΣΚΜΦΤΜΣΚΤ ΤΚ ΚΠΛΚ ΠΡΚΛΜΚΤΚ ΠΧΥ ΔΜΝ ΜΠΧΡΜΤΣ ΝΚ ΚΚΝΜΤΣ. ΠΧΥ ΔΜΝ ΣΜ ΚΦΝΝΜΤ ΤΧ ΜΥΚΛΧ ΣΧΥ ΝΚ ΚΚΝΜΤΣ. ΝΚ ΤΝΣ ΚΡΚΤΚΣ ΤΧ ΧΜΡΤ ΣΤΧ ΔΡΧΜΧ. ΝΚ ΣΜ ΠΚΡΜΤ ΜΝΚ ΤΝΛΜΦΔΝΧ ΤΝ ΝΥΧΤΚ. ΚΚΤ Ν ΜΧΝΝ ΔΤΜΨΧΔΧΣ ΣΤΧ ΜΥΚΛΧ ΣΧΥ ΝΚ ΜΤΝΚΤ Ν ΦΥΛΝ. Ν ΜΨΚΦΚΝΤΣΝ. ΜΤΤΜ ΜΚΡΤ. ΜΤΤΜ ΜΧΝΧΣ. ΚΚΤ ΚΥΤΧ ΠΧΥ ΝΚ ΣΜ ΠΛΝΛΔΝΜΤ ΠΤΧ ΠΧΛΥ ΜΤΝΚΤ Χ ΠΧΝΧΣ ΠΧΥ ΤΝΣ ΠΡΧΚΚΛΜΤΣ. ΛΤΚΤΤ ΚΤ ΜΚΜΤΝΝ ΤΚ ΚΠΛΚ ΠΡΚΛΜΚΤΚ ΘΜΛΜΤ. ΚΚΤ ΣΤΧ ΤΜΛΧΣ Ν ΚΠΧΦΚΣΝ ΜΤΝΚΤ ΔΤΚΝ ΣΧΥ; ΚΚΤ ΔΜΝ ΜΠΧΡΜΤΣ ΝΚ ΠΚΡΜΤΣ ΤΝ ΜΧΝΚΔΤΚΝ ΚΠΧΦΚΣΝ ΠΧΥ ΘΜΛΜΤΣ. ΛΤΚΤΤ ΜΤΣΚΤ ΚΥΤΧΣ. ΛΤΚΤΤ ΔΜΝ ΜΠΧΡΜΤΣ ΝΚ ΚΝΤΜΧΜΤΣ ΧΤΤ ΘΚ ΠΛΝΛΔΣΜΤΣ ΧΛΧΥΣ ΤΧΥ ΚΛΛΧΥΣ. ΚΚΤ ΚΚΤΚΛΝΛΜΤΣ ΝΚ ΠΛΝΛΔΝΜΤΣ ΜΚΜΤΝΝ ΠΧΥ ΜΜΤΡΚΜΤ ΠΜΡΤΣΣΧΤΜΡΧ. ΣΜ ΚΛΚΠΔ.

Δευτέρα 5 Αυγούστου 2024

Περιπλανώμενος

Σπίτι σου δεν είναι εκεί που γεννήθηκες. Σπίτι σου είναι εκεί όπου όλες οι προσπάθειές σου να δραπετεύσεις σταματούν.

Από την πλευρά μου δεν ταξιδεύω για να πάω κάπου, αλλά απλώς για να πάω. Ταξιδεύω για χάρη του ταξιδιού. Το σπουδαίο είναι να κινείσαι!

Χρωστάμε ενός λεπτού κραυγή, για κάθε στιγμή που σιωπήσαμε.

Έχω χαρακτηριστεί σουρεαλίστρια, αλλά δεν είμαι. Ποτέ δε ζωγράφισα τα όνειρά μου. Ζωγράφισα την πραγματικότητά μου. Όλοι οι πίνακές μου, κουβαλούν το μήνυμα του πόνου. Πίνω για να πνίξω τους πόνους μου αλλά αυτοί έμαθαν να κολυμπάνε.

Η ομορφιά του έρωτα δε βρίσκεται στην αιωνιότητα, βρίσκεται στην προσωρινότητα.

Για εμάς τους εφήμερους θνητούς, η μόνη αιωνιότητα είναι η στιγμή, και είναι προτιμότερο να την πιείς παρά να την κλάψεις.

Ο έρωτας έχει κάτι το τόσο χαρακτηριστικό, που δεν μπορούμε να το κρύψουμε όταν υπάρχει ούτε να τον προσποιηθούμε όταν δεν υπάρχει.

Μπορούμε να εφεύρουμε ρήματα; Θέλω να σου πω ένα: Εγώ σε ουρανώ. Έτσι τα φτερά μου θα απλωθούν τεράστια, για να σε αγαπώ άπειρα.

Πέμπτη 1 Αυγούστου 2024

Ομορφιά και θλίψη

Μια μέρα η Οτόκο, γράφοντας ένα γράμμα, άνοιξε το ιαπωνικό λεξικό και το πρώτο πράγμα στο οποίο έπεσαν τα μάτια της στη σελίδα ήταν το ιδεόγραμμα της λέξης «σκέπτομαι». Στα ιαπωνικά ο χαρακτήρας της λέξης «σκέπτομαι» έχει και το νόημα του «λαχταρώ», όπως και αυτήν του «δεν μπορώ να ξεχάσω», και επίσης το νόημα του «θλίβομαι», και καθώς τα μάτια της Οτόκο περιπλανιόντουσαν πάνω στις διαφορετικές του έννοιες η καρδιά της σφίχτηκε. Δεν ήταν πια ικανή ούτε για ένα τόσο απλό πράγμα όσο το ν’ ανοίξει και να συμβουλευτεί ένα λεξικό. Η Οτόκο πήρε το λεξικό εκείνο από φόβο και δεν τόλμησε να το ξαναπιάσει στα χέρια της. Ο Όκι βρισκόταν ακόμα και στο λεξικό της ιαπωνικής γλώσσας. Αμέτρητες λέξεις εκεί μέσα ήταν πολύ πιθανό, άθελά της, να την έκαναν να σκεφτεί εκείνον. Το να συσχετίζει ό,τι έβλεπε και ό,τι άκουγε με τον Όκι ήταν συνώνυμο για την Οτόκο με την ίδια τη ζωή. Η συνείδηση του κορμιού της ήταν αξεδιάλυτη από τη μνήμη του έρωτα του Όκι γι’ αυτό.

Γιασουνάρι Καουμπάτα